Korte introductie tot de geschiedenis van het klooster St.-Lambrecht en de situatie voor de Anschluss in 1938
Van oudsher vormde het benedictijnenklooster het culturele centrum van de plaats St.-Lambrecht in het district Murau in het westen van Opper-Stiermarken, dicht bij de grens van Karinthië.
Het klooster werd in de elfde eeuw door markgraaf Markward von Eppenstein gesticht.1In een oorkonde wordt de Kirche des heiligen Lambert im Walde voor de eerste keer in 1066 vermeld. http://www.murtal.at/jeunesse/lambrecht.htm Diens zoon hertog Heinrich III van Karinthië voltooide de stichting en verschafte door een schenking de materiële basis voor het levensonderhoud van de monniken. Bij het schenken van kerken en bezittingen was ook de geestelijke zorg voor de aldaar wonende bevolking betrokken. Die zorg ontwikkelde zich in de volgende eeuwen tot een belangrijk werkterrein van de benedictijner monniken. De geschiedenis van het klooster werd gekenmerkt door een aaneenschakeling van gebeurtenissen, zoals het instorten van de romaanse abdijkerk, de verwoesting van het klooster door een brand en de nieuwbouw ervan. In 1786 volgde de opheffing van het klooster onder het regentschap van Joseph II. Aan het begin van de 19e eeuw richtte keizer Frans II de abdij weer op. Tussen 1835 en 1932 bestond hier een kloostergymnasium, dat samen met het jongenskoorconvent in 1932 werd opgeheven.2Vgl. http://www.stift-stlambrecht.at; http:/www.murtal.at/jeunesse/lambrecht. htm. Het lerarenkorps bestond uit paters, waarbij men ook voor ondersteuning kon beschikken over seculiere leraren. De kostschool telde gemiddeld twintig tot dertig koorknapen, waarvan slechts een gedeelte een gering maandelijks bedrag voor kost en inwoning moest betalen. Bijgevolg ontstonden er voor de kostschool zoveel kosten dat men in de slechte economische situatie van de jaren dertig moest besluiten de kostschool te sluiten.3StiA, Schuber schikking, verslag van de curator, blz. 53 e.v. Geparafraseerd naar Jagoschütz 1990, blz. 17, voetnoot 20.
Door de verkoop van enige gebouwen en de interventie van de curator werd een faillissement afgewend. Na de gedwongen vereffening kon het klooster zich weer economisch consolideren. Het aanzien van het klooster liep echter, volgens pater Stefan Jagoschütz, zo’n grote schade op, dat de nazipropaganda daar al in het jaar 1938 op kon inhaken.4Vgl. Jagoschütz 1990, blz. 24; Seiler 1994, blz. 15.
Lees verder →